maandag 11 februari 2008

Macau

Terwijl het eindelijk weer een beetje warmer begint te worden, is intussen het nieuwe Chinese jaar begonnen, het jaar van de Rat.

Omdat we maar liefst vijf dagen vrij hadden om Chinese New Year te vieren, was dit de uitgelezen mogelijkheid om Macau te bekijken.

Eigenlijk waren we helemaal niet van plan om weg te gaan (drukte, hoge prijzen) maar een collega van Bert had kaartjes voor het concert van The Police over en vroeg of wij interesse hadden. Nou ja, natuurlijk. Zo'n kans krijg je immers niet snel weer.

Het concert vond plaats in het pas geopende hotel The Venetian in Macau. Wij besloten daarom om er maar een nachtje aan vast te knopen.

Wat is Macau?

Macau is een groep eilandjes van bij elkaar zo'n 27 vierkante kilometer en was vroeger een Portugese kolonie. In 1999 is Macau net zoals Hong Kong in 1997, weer onder Chinees bewind gekomen.

Macau is echter niet zozeer daarom bekend maar meer omdat iedereen het kent als het Las Vegas van China.

Is dat dan ook zo? Nou, nu we het gezien hebben kunnen we zeggen dat dat nog niet zo is. Ik denk echter dat het er in vijf jaar volledig anders uitziet en dan wellicht qua uitstraling goed kan meedoen.

Vergis je echter niet; de omzet die in Macau gemaakt wordt is hoger dan die in Las Vegas. Dat komt omdat Chinezen gek zijn op gokken. Zo gek dat veel Chinezen er in het verleden aardig door in de problemen zijn geraakt. Daarom is het in China ook verboden. Ook hier in Hong Kong is er maar een mogelijkheid om te gokken en dat is bij de paardenrennen.

Maar als je echt wilt, kun je ook inschepen op een van de gokboten die wij dagelijks vanuit kantoor voorbij zien varen.

Gokboten

Hoe werkt dit nu weer? Zoals gezegd is gokken in China illegaal, behalve dus in Macau. Als je echter in internationale wateren bent, gelden er andere regels en is gokken (kennelijk) toegestaan. Daarom zijn er mensen die een hele dag op zo'n gokboot doorbrengen. Ik moet er niet aan denken.

Overigens weten wij dat het gokboten zijn doordat ze opvallende verlichting voeren. Je kunt het omschrijven als kitsch kerstverlichting: allerlei kleuren en het knippert. Kortom, het trekt behoorlijk de aandacht.

De reis naar Macau

Terug naar het verslag over Macau. Als je naar Macau wilt, kan dat op verschillende manieren, met de ferry of met het vliegtuig. Nu ligt Macau slechts 65 kilometer van Hong Kong, dus vliegen is een beetje teveel van het goede hoewel er een helicopterservice bestaat voor de rijken onder ons.

Wij kozen voor de ferry waarvan er twee typen bestaan: de catamaran en de vleugelboot. Het verschil is dat de catamaran licht is maar wel helemaal in het water ligt terwijl de vleugelboot helemaal uit het water komt en alleen de motoren in het water liggen. Bij de laatste heb je daardoor veel minder last van golven. Nu kun je dat van te voren niet uitkiezen maar omdat we beide types hebben ervaren, weten we wel dat er een duidelijk verschil is.

Macau is net als Hong Kong een SAR oftwel een Special Administrative Region en dat betekent dat je door de douane moet. Je kunt zeggen dat dat tijdens Chinese New Year een hele belevenis is. Vanuit Hong Kong is dat een makkie want we hebben allemaal een electronische kaart die je in een machine doet en aan de hand van je duimafdruk mag je dan door de poortjes. Dat gaat supersnel.

In Macau was dat echter een heel andere gebeurtenis. Zodra we van de ferry af waren, renden mensen (echt waar!) naar de douane om er zo snel mogelijk door te komen. De douane was kennelijk niet berekend op zo'n massa; er waren te weinig loketten open en binnen mum van tijd stonden er giga-rijen voor de loketten.

Grappig werd het toen er een extra loket open ging. De hele massa bewoog zich (rende) in de richting van dat ene loket en de ontstane open plekken werden direct weer ingenomen door nieuw gearriveerde massa's. Dat gebeurde een aantal keren en hoewel dat nerveuze gedoe wat je hier zo vaak ziet ons normaal gesproken enigszins irriteert, was het nu leuk om er gewoon naar te kijken.

Eenmaal door de douane hield het echter niet op want toen werd er gerend naar de bussen om naar de hotels/ casino's te worden gebracht. Drommen mensen gingen op zoek naar 'hun' bus op het gigantische parkeerterrein bij de haven.

Wij hadden geluk en hoefden maar even te wachten op de bus die ons in 20 minuten naar het hotel bracht.

The Venetian


Net zoals in Las Vegas val je hier ook van de ene in de andere verbazing. Als je bij de hoofdingang staat, waan je je bijna in het echte Venetië; je ziet de Rialto brug en ook de beroemde toren is nagebouwd, echt ongelooflijk. We hebben er helaas geen foto's van omdat het zo groot is dat je op een kilometer afstand zou moeten staan om er een foto van te kunnen nemen.

Ook binnen is het indrukwekkend; buiten de marmeren vloeren, de pilaren en de plafondschilderingen, zijn er grachten nagebouwd waaraan winkeltjes en restaurantjes liggen. Je kunt ook een gondelvaart maken met een gondelier die een korte aria voor je zingt.

Het is allemaal binnen maar er is een wolkenhemel geschilderd en als je rondloopt, heb je het gevoel dat de wolken echt bewegen.

Er lopen overal artiesten rond, soms op stelten die je kunt fotograferen of die een kort optreden verzorgen. Zo ging er op een gegeven moment een raam open in een van de pandjes waar een dame een aria begon te zingen. Kortom, er is steeds wat te doen wat het heel levendig maakt.

Een leuk feitje is dat het hotel op opgespoten grond is gebouwd en dat het normaal gesproken elk jaar een aantal centimeters zou verzakken. Om dat te voorkomen hebben ze de fundamenten zo diep gemaakt dat ze op gesteente zijn uitgekomen en het hotel niet meer verzakt. Dat schijnt een vermogen te hebben gekost.

Shoppen & gokken

Als je dit hotel bezoekt, is het de bedoeling dat je ofwel je geld in het casino ofwel in de vele winkels achterlaat. Op de begane grond vind je alle casino's en er wordt zeer streng op toegezien dat alleen personen ouder dan 18 jaar het casino binnenkomen. Je kreeg daardoor het vreemde effect dat gezinnen voor de ingangen stonden te kijken naar de honderden mensen die een kansje waagden aan een van de vele speeltafels of gokkasten.

Net zoals in Las Vegas zijn de hotels zo ingericht dat je niet anders kunt dan door het casino om naar je hotelkamer te komen, de pinautomaat of ATM zoals dat hier heet, staat voor het gemak vlakbij de liften.

Het was echt ontzettend druk en het zag letterlijk zwart van de mensen die allemaal hun geluk in dit nieuwe jaar wilden beproeven. Arm of steenrijk, het zat allemaal gemoedelijk naast elkaar.

En als je dan veel wint, kun je direct een verdieping naar boven om je pasverdiende geld in een van de vele winkels weer uit te geven. Ik moet zeggen dat we al heel wat gewend zijn van Hong Kong maar de hoeveelheid zeer luxe winkels was hier toch wel heel hoog. Het was leuk om te zien aan welke super-de-luxe dingen je je geld allemaal kunt uitgeven.

Ook voor de normale portemonnee was echter genoeg in de aanbieding. Winkels als Esprit en Bennetton hebben er ook een vestiging en omdat het uitverkoop was, was het ook daar een drukte van belang.

We hebben de eerste dag besteed aan het verkennen van al dit moois maar toen was het ook wel mooi geweest.

The Police

's Avonds besloten we te eten in Café Deco omdat dat om de hoek lag van 'The Arena', de grote evenementenhal waar het concert plaats vond.

We hadden kaartjes voor de vloer en normaal gesproken betekent dat dat je een staplaats hebt. In Azië is dat anders; daar zit je altijd en is het niet de bedoeling dat je gaat staan tijdens een concert. Wij hadden dit al gehoord van de collega's dus namen we keurig plaats op onze stoeltjes.

Na een tijdje kwam een stel (toen al) dronken Engelsen voor ons zitten die zeer luidruchtig waren, althans de dames.

Het concert begon en binnen mum van tijd stond de massa op en bewoog zich richting podium. Het moet een ware nachtmerrie voor Security zijn geweest want hoewel ze bleven proberen mensen weer te laten gaan zitten, werden ze compleet genegeerd. Iedereen stond, danste, zong dat het een lieve lust was. Hoe kun je ook blijven zitten op de Golden Oldies Roxanne, Message in a bottle, Walking on the Moon enzovoort?

De dronken dames waren tot onze grote opluchting verdwenen en we konden zonder problemen genieten van een goed concert met uitstekend zicht op het podium. Het was veel beter dan verwacht omdat de bandleden hun muziek een wat eigentijdsere klank hadden gegeven dus het swingde lekker.

Om elf uur was het afgelopen en gingen we moe en hardhorend naar onze suite.


De suite


In het Venetian zijn geen kamers maar alleen suites en die naam is meer dan verdiend. De suite bestond uit een prachtige ruimte waarin een zit- en slaapgedeelte was en een prachtige badkamer vol met allerlei lekkere douchegels, zeep en shampoo.

Ook de minibar was goed gevuld en stond vrij ter beschikking.

Na een heerlijk rustige nacht in een uitstekend bed stonden we de volgende dag toch enigszins bijtijds op om Macau te gaan verkennen. Je wilt immers ook wel wat van het eiland zien, toch?

De grote vraag was wat we het beste konden gaan doen. Normaal gesproken vind je op je kamer allerlei tips of kun je die bij de conciërge krijgen maar dat was hier niet zo. Er is een speciale Travel Agent waar je een tripje kunt boeken en informatie kunt krijgen maar die heeft beperkte openingstijden.

Voor het ontbijt gingen we dus direct maar even langs. Iets boeken ging niet meer maar dat wilden we toch niet.

Tai Pa Houses




We besloten om eerst vlakbij het hotel te beginnen en de zogenaamde Tai Pa huizen te gaan bekijken. Dit zijn orginele huizen die vroeger door de Portugezen werden bewoond en waarvan er een paar bewaard zijn gebleven. Deze huizen staan op 5 minuten wandelen vanaf het hotel dus na het inslaan van een paar flessen water, gingen we op pad.

Het was heel makkelijk te vinden door de uitstekende bewegwijzering in Macau en eenmaal aangekomen, was het er heerlijk rustig. De huizen straalden ook een soort rust uit.

Vroeger keken de huizen overigens uit over zee maar omdat het hele stuk waar het hotel staat, opgespoten land is, staan de huizen nu aan een soort meer.

De huizen waren open voor bezichtiging en het viel ons op dat de huizen voor die tijd (meer dan honderd jaar terug) al zeer luxe ingericht waren met warm en koud stromend water. Zelfs vandaag de dag zijn het nog prettige huizen om in te wonen, zeer licht en ruim.

Daarna hebben we nog wat rondgelopen en hoorden we overal vuurwerk knallen (dat is in Macau toegestaan).

Ook hebben we nog een plaatselijk museum bezocht maar dat was verre van interessant. De geschiedenis ging maar een jaar of vijftig terug en dat is wel aardig maar we hadden het idee dat er toch wel meer moest zijn. Een ding was wel leuk: we waren de enige bezoekers van het museum en toen we naar de eerste verdieping liepen, vonden we daar een suppoost die heerlijk in dromenland was. Je moet er ook niet aan denken dat je de hele dag in een leeg en stil museum zit.

Macau centrum

Na de lunch in het hotel te hebben gebruikt, namen we de taxi naar het centrum van Macau om daar wat cultuur te 'snuiven'. Het was verschrikkelijk druk en dus konden we van de bijzondere bestrating op de pleinen praktisch niets zien. We konden alleen maar meeschuiven in de enorme massa die zich in alle richtingen bewoog.


We besloten om eerst maar richting de beroemde overblijfselen van de Sint Paul Kathedraal te gaan. Het bijzondere hieraan is dat de hele kathedraal op een gegeven moment is afgebrand maar dat de complete voorgevel is blijven staan. Het is een vreemd en intrigerend gezicht.



Onderweg daar naartoe kwamen we nog langs de St. Dominic kerk, een werkelijk prachtige kerk van geel en wit steen en witte betimmerde plafonds. Heel mooi licht dus en omdat het een katholieke kerk is, ook mooi verzorgd met beelden en schilderijen.


Het was redelijk koud dus toen we de kerk en kathedraal hadden gezien, besloten we verder te klimmen naar het oude fort. Onderweg zagen we in het park onderaan het fort een aantal oude mannen die hun zangvogels mee hadden genomen en de kooitjes in de bomen hadden gehangen. Zelf zaten ze heerlijk van het koude maar mooie weer te genieten en zich waarschijnlijk te verbazen over al die toeristen. Het was een leuk en ontspannen plaatje.




Hoe verder we klommen, hoe rustiger het werd. Kennelijk kwamen de meeste mensen om goedkoop te winkelen en niet om wat van Macau zelf te zien.

Eenmaal boven, hadden we een prachtig uitzicht over Macau en konden we de grote kanonnen bekijken. Helemaal veilig was het daarboven niet want op sommige plekken stonden geen kanonnen maar was ook geen hekje om het ontstane gat af te sluiten. Redelijk gevaarlijk vonden wij want je kon op sommige plekken toch gauw een metertje of tien naar beneden vallen.

In het fort is een museum dat de geschiedenis van Macau op een speelse manier vertelt. Zo was Macau een belangrijke haven in de zijderoute en hebben de Nederlanders ook nog eens geprobeerd Macau te veroveren. Dat mislukte jammerlijk door een gelukstreffer van een geestelijke die in de ontstane paniek een vat buskruit midden in de Nederlandse legioenen liet ontploffen. Die schrokken daar zo van dat van de overlevenden de helft is verdronken omdat ze in paniek zo de zee in liepen om maar zo snel mogelijk weer aan boord van hun schip te komen.

We hebben daar heel wat uurtjes doorgebracht en voordat we het wisten, was het alweer zes uur. We besloten daarom om maar weer naar het centrum terug te lopen en een taxi terug te nemen naar het hotel. Na een heerlijk diner en een rustige reis terug, waren we om 11 uur weer thuis. Een heerlijk weekendje weg!

Geen opmerkingen: